ادامه یک داستان::
توسل به پیامبر اکرم(ص)و اهلبیت (ع) ، پس از رحلت ایشان نیز ، با آیات 16 و 18 سوره ق «وَ نَحْنُ أَقْرَب ُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ.. . مَّا یَلْفِظُ مِن قَوْل إِلاَّ لَدَیْهِ رَقِیب ٌ عَتِیدٌ» منافاتى ندارد و انسان را مشمول آیه 3 سوره زمر «وَ الَّذِینَ اتَّخَذُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِیَآءَ» نمى کند ; چرا که اولا : شیعیان توجه استقلالى (در برابر خدا) به مصومین(ع) ندارند و همان خدایى که از رگ گردن به ما نزدیک تر است ، چنین مسیرى را مشخص فرموده است ; ثانیاً : پیامبر اکرم(ص)و ائمه اطهار(ع) با رخت بر بستن از دنیا ، ولایت و سیطره اى را که خداوند برایشان قرار داده ، از دست نمى دهند . مگر در قرآن نمى خوانیم : «َ قُلِ اعْمَلُواْ فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ» (توبه/ 105) .
آیا در این آیه شریفه سخنى از مقید بودن رؤیت به زمان حیات آن بزرگواران به میان آمده است ؟ و مگر نه این است که خداوند شهداى راه حق را زنده جاوید و برخوردار از نعمت هاى الهى معرفى مى کند و ایشان را به «یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَة مِّنَ اللَّهِ وَفَضْل» مفتخر مى نماید؟ (آل عمران/ 171) آیا رسول خدا(ص)و ائمه معصومین(ع)ـ که همه در راه دین خدا به شهادت رسیده اند ـ مشمول این آیات شریفه نیستند ؟!!
در صحاح اهل سنت آمده است که پیامبر(ص) فرمود : «ما من أحد یسلم علىّ إلاّ ردّ الله على روحى حتى اردّ علیه السلام » .در آیه شریفه «یَـأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ وَابْتَغُواْ إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ» (مائده/ 35) واژه «وسیله» ، مطلق امورى است که انسان به سبب آن ها به خداوند نزدیک مى شود و توجه به پیامبر(ص)و ائمه اطهار(ع) مى تواند از مصدایقِ آن باشد ; در حقیقت ، یکى از دستورات خداوند ، با پیامبر(ص)و اهلبیت ایشان(ع) بودن و به آن بزرگوران توجه نمودن است .
